HISTORIA LACROSSE

Lacrosse to gra zespołowa

Lacrosse to gra zespołowa pochodzenia indiańskiego. Ostateczne zasady ustalono w Kanadzie w pierwszej połowie XIX wieku. W tym kraju lacrosse uznano także za sport narodowy. Zawodnicy i zawodniczki toczą zmagania na boisku, a w wielkim skrócie polegają one na umieszczeniu piłki w bramce przeciwnika za pomocą trójkątnej rakiety. Dyscyplina, uznawana za pierwowzór hokeja na lodzie, która w latach 1904 i 1908 wchodziła w skład Igrzysk Olimpijskich.

Pierwszy amerykański sport narodowy

Wielu badaczy uważa lacrosse za pierwszy amerykański sport narodowy. Na przestrzeni wieków w grze tej doszło do wielu modyfikacji, jednakże podstawy pozostały niezmienione. Indiańskie drużyny liczyły kilkuset zawodników, boiska zaś miały czasem długość kilku kilometrów. Zawodnicy korzystali z dwóch kijów, od czasu przywiezienia do Ameryki koni zdarzało się, że gracze dosiadali końskich grzbietów. Nie używano tradycyjnych bramek złożonych z dwóch wbitych w ziemię drążków, rolę bramki spełniały drzewa czy skały. Piłka była wykonana ze skóry jelenia. Mecze mogły trwać od świtu do zmierzchu, a nawet dwa lub trzy dni. Gra miała charakter edukacyjny: uczyła współzawodnictwa, pomagała także młodszym zawodnikom znaleźć w sobie odwagę, potrzebną podczas prawdziwych bitew. Ludzie Zachodu poznali tę grę w 1636 roku, kiedy to jezuicki misjonarz francuskiego pochodzenia, Jean de Brébeuf, zobaczył Irokezów grających w lacrosse. W 1763 roku, kiedy Kanada dostała się pod panowanie brytyjskie, gra została wykorzystana, jako element podstępu:, kiedy załoga Fortu Michilimackinac świętowała 2 czerwca urodziny króla, uczestniczący w Powstaniu Pontiaka Odżibwejowie zaprosili ich do obejrzenia gry zwanej „baggataway, „ (czyli lacrosse). Gdy gra zbliżyła się wystarczająco blisko bram fortu, nagle zawodnicy odrzucili rakiety, chwycili za broń i zaatakowali Anglików. W walce poległo 15 z 35 żołnierzy garnizonu, a fort przez rok pozostawał w rękach indiańskich powstańców.

Gra staje się coraz mniej brutalna

W miarę upływu czasu, ze względu na ingerencję francuskich osadników, gra ta stawała się coraz mniej brutalna, nabierała charakteru sportu, jaki znamy obecnie. W 1856 roku dentysta George Beers skodyfikował zasady i założył klub Montreal Lacrosse Club. Skrócił czas meczu, ograniczył liczbę zawodników do dziesięciu. Na początku XX w. lacrosse stał się popularny w szkołach, a w 1904 i 1908 roku był dyscypliną olimpijską. W latach 30. XX wieku rozpowszechniła się wersja halowa tego sportu – obecnie najpopularniejsza jego odmiana w Kanadzie.

Zaczyna grać caly Świat

O ile obecnie w lacrosse gra się na całym świecie, o tyle jeszcze w latach 80. XX wieku był znany tylko w Kanadzie i USA, z niewielkimi społecznościami graczy w Wielkiej Brytanii i Australii. Od tego czasu jego popularność bardzo wzrosła, rozszerzając się na wszystkie kontynenty. Odkąd w 1908 roku lacrosse przestał być sportem olimpijskim, najważniejszą imprezą w tej dyscyplinie są Mistrzostwa Świata, organizowane, co cztery lata. Obecnie są rozgrywane w kategoriach seniorów mężczyzn i kobiet, a także juniorów (do lat 19) mężczyzn i kobiet. Do roku 1986 w imprezach tych brały udział tylko USA, Kanada, Anglia i Australia. Szkocja i Walia brały udział w zawodach kobiet. Dzięki rosnącej popularności tego sportu, w 2017 roku w Mistrzostwach Świata kobiet wzięło udział 25 drużyn, natomiast w męskiej edycji w 2018 roku 46 drużyn.

Historia lacrosse w Polsce

Historia lacrosse w Polsce sięga 2007 roku i związana jest z dwoma miastami. Wtedy to do Wrocławia Tomasz Kędzia, a do Poznania Błażej Piotrowski przywieźli tę dyscyplinę sportu ze sobą wracając z zagranicznych podróży. Tomasz lacrosse ujrzał po raz pierwszy podczas pobytu w Czechach a Błażej podczas udziału w projekcie Work&Travel w USA. Obaj Panowie szybko nawiązali ze sobą kontakt i zaczęli wspólnie działać na rzecz rozwoju dyscypliny w Polsce. Pomocną dłoń do obu wyciągnęła Europejska Federacja Lacrosse, która ufundowała zestawy podstawowego sprzętu, dzięki któremu obie grupy mogły zacząć treningi. Klub, jako pierwsi założyli zawodnicy z Poznania. W grudniu 2007 powstali tam Hussars a w marcu 2008 klub założyli Kosynierzy z Wrocławia. Obie drużyny rozegrały pierwszy mecz w historii w kwietniu 2008 r. Spotkanie rozegrano we Wrocławiu i zakończyło się ono remisem 5:5. Po tym wydarzeniu do dwóch najstarszych drużyn zaczęły dołączać kolejne. Grom Warszawa, Kraków Knights (obecnie Kings) i Legion Katowice. Aktualnie w Polsce funkcjonuje dziewięć zespołów męskich. Od marca 2009 równolegle do męskiej części lacrosse rozwija się piękniejsza część naszej dyscypliny. Wtedy też swoją działalność rozpoczęły Kosynierki z Wrocławia a we wrześniu tego samego roku dołączyła do nich drużyna Sztorm Warszawa. Dziewczęta swój pierwszy mecz rozegrały w maju 2010 roku podczas turnieju Silesia Cup we Wrocławiu. Kolejne drużyny dziewcząt powstawały przy klubach męskich. W Poznaniu działają Poznań HussarsLadies, w KatowicachWalkirie, a w Krakowie Queens. Obecnie w Polsce istnieją ośrodki lacrosse w Krakowie, Oświęcimiu, Katowicach, Wrocławiu, Łodzi, Poznaniu, Lublinie, Warszawie oraz Trójmieście. Corocznie organizowane są ogólnopolskie rozgrywki Polskiej Ligi Lacrosse mężczyzn oraz Polskiej Ligi Lacrosse kobiet. Dodatkowo Polskę reprezentują kadry narodowe każdego szczebla: seniorzy, seniorki, juniorzy, juniorki oraz kadra box lacrosse. Polska Federacja lacrosse jest członkiem Europejskiej Federacji Lacrosse (ELF) oraz Światowej Federacji Lacrosse (FIL). Ponadto jest członkiem Polskiego Komitetu Sportów Nieolimpijskich.